De wetenschap beleeft interessante tijden. Niet alleen zijn er volop virussen te onderzoeken op hun gedrag, ook het gedrag van mensen is op dit moment de moeite waard nader te bestuderen. Want die 1,5 meter strekt verder dan je denkt.
De anderhalvemetermaatregel is losgelaten. Zaterdag zag je in het NOS-journaal uitzinnige mensen hutjemutje dansen op de bar van een Rotterdamse club. In een ander programma bekende journalist Wouke van Scherrenburg dat ze huiverig is om met een bordje eten aan te schuiven bij een bomvolle restauranttafel. Ze deed het toch, net zoals waarschijnlijk de meeste mensen straks weer op minder dan een armlengte bij je vandaan staan of zitten.
De tekst gaat onder de afbeelding verder.
Een nieuwe gewoonte
Henk Aarts is hoogleraar gedragswetenschappen aan de Universiteit Utrecht. Daar onderzochten ze twintig weken lang of mensen een nieuwe gewoonte kunnen opbouwen. En dat schijnt te kunnen, vertelt hij aan nu.nl. In het begin willen ze er niet aan, daarna zijn ze eraan gewend. Afstand houden kun je ook weer gemakkelijk afleren, vooral omdat we van nature niet van die afstandsmensen zijn. Zeker niet in Nederland waar we bovenop elkaar leven.
Anderhalvemeter: fijn
Het is wel zo dat een groep kwetsbare mensen en mensen die om andere redenen afstand willen houden, die gewoonte niet wil afleren. Ze voelen zich prettiger bij ruimte om zich heen. Aarts denkt dat het geven van een hand niet zo gemakkelijk meer terugkomt, laat staan de drie kussen die daar vroeger vaak aan vast zaten.
Wat een domper voor mensen die graag feliciteren en gelukkig nieuwjaar wensen
Wat een heerlijkheid moet het zijn voor mensen die een hekel hebben aan feliciteren en gelukkig nieuwjaar wensen. En wat een domper voor de mensen die dat zo graag doen. Collega's bijvoorbeeld, die gretig nieuwjaarszoenen uitdelen op het werk. Trouwens, de kans dat er een complete afdeling aanwezig is binnen een bedrijf, is sowieso al een stuk afgenomen. Aarts denkt dat als de groep mensen die handenschudden niet meer nodig vindt groot genoeg is, dit niet meer in de gewoonte van de mensen terug komt. En geen hand betekent ook geen smakkers. Toch?
De tekst gaat onder de afbeelding verder.
Hier is de hug
Er lijkt wel langzaam iets anders voor in de plaats te komen en dat is de hug. Het gaat sommigen nog wat onwennig af, maar het werkt veelal zo: je spreidt overdreven wijd beide armen, alsof je een eeuwenoude eik moet omhelzen à la prinses Irene. Daarna omhels je je doelwit met totaal afgewend hoofd. De bedoeling is dat de ander ook het hoofd wegdraait en even, niet te lang, de armen om je heen slaat. Het is overigens niet de bedoeling dat de omhelzer het leven uit je perst. Grote kans dat dit de nieuwe 'Jij ook een gelukkig nieuwjaar' wordt. Overigens hoort de hug niet bij een officiële begroeting. Je kunt dus niet een vreemde tegen je aan drukken en zeggen: 'Goedemiddag, ik zal me even voorstellen.'